19 Jun Pelma - Mtware (Tanzanie):

Ek groet die nonne en val in die pad, maar ek kry nie die paadjie na die grens nie. Ek wil nie my GPS glo nie, want die paadjie wat hy aanwys is regtig klein. 'n Mens kan sien dat daar AL 'n voertuig gery het, maar dit gebeur duidelik nie baie nie.

Dis 50km tot by die Rovumarivier waar ek 'n ferry kry om my oor die grens te vat. Ek moes van Pemba af die kaptein van die ferry in Tanzanie skakel om te reël dat hy daar sal wees. Hy bly in 'n dorpie in Tanzanie 'n ent van die rivier af en die ferry loop net per afspraak. Ek het stories gehoor van voertuie wat tot 'n week by die Mosambiekgrens moes vertoef voor die ferry van Tanzanie af oorgekom het. Ek hoop maar dat hy daar sal wees, anders is die enigste opsie om die bike op 'n makoro, uitgeholde boomstomp, te sit.

Hier is lanklaas 'n voertuig verby. Ek ry stadig en konsentreer fyn op die pad so ek tel 'n hele storie van die dierelewe op. Regs is Olifantmis, ek het baie van hulle spore op die pad gekry. Daar was ook heelwat spore so groot soos 'n luiperd, dis dalk eerder wildehonde, ek het gehoor hier is baie van hulle. Ek het gelukkig net op een plek leeuspore gesien. Ek is nie 'n spoorsnyer nie en as dit nie 'n leeuspoor was nie, was dit in elk geval 'n katspoor so groot soos my hand. Dis wel genoeg om my te laat aan die ry bly.

Ek is opgewonde om te sien hoe verskillend Tanzanie se mense van Mosambiek is. Elke grens is maar 'n tipe van 'n 'Berlynse muur'. Dis 'n kunsmatige skeiding van mense wat oorspronklik maar net bure was. Nou, praat verskillende tale, het verskillende kulture, die een kant het meer geleenthede, die ander kant minder.